گاه روزها بی گاه میشوند
حادثه از پس حادثه
فراموشی در پی فراموشی
میگویند مردم ایران حافظه تاریخی ندارند،
دیروز انفجار ایران را تکان داد، پارسال هم انفجار همه را تکان داد، چندی قبل، هواپیما بدون چرخ جلو فرود آمد، پس از آن هواپیمایی دیگر در آن سوی مرزها آسیب دید و ایراد آن دیگری را مسافر هوشیارش تشخیص داد. پسر آن مرد ... امروز مشکوک درگذشت، معاون فلان بخش رئیسش را با تیر هدف قرار داد.
چند ماه است که میگویند اینترنت میلی میشود و دانشگاه تفکیک.
میگویندک
میخواهند حمله کنند، نخست وزیر قرار است جای رئیس جمهور را بگیرد، اختلاسگر مجازات میشود و ...
امروز کالا قیمتی دارد و فردا قیمتی دیگر، خشونت در جامعه بیداد میکند و روزی چند نفر به دار مجازات!!! آویخته میشوند.
لحظه ای از شهر دور میشویم و به طبیعت پناه میبریم، با چند جوان دگرگون حال مواجه میشویم، چه باید کرد؟
اعتیاد بیداد میکند، خبری از ایدز نیست؟؟؟ از فحشا چه بگویم!!
فقر همه جا را گرفته، اخلاق زایل شده!
سران دروغ میگویند و پته هم را روی آب میریزند، جامعه در خود فرو رفته و هیچ علامتی مبنی بر حیات ندارد!
اما
کسانی همچنان مضراب انسانیت را بر ساز زندگی مینوازند
معلمی خود را به آتش میزند،
برای نجات انسانیت.
خبر خوب هم هنوز هست
گوشمان را به بد شنیدن ندهیم عادت
آتشگاه زندگی را بیفروزیم
و دورش زندگی کنیم
حتی در ملکی رو به زوال.
بله خود هم میتوانیم مضراب انسانیت را بر ساز زندگی بنوازیم...
ولی گاهی سخترین کار دنیا میشود...گوشمان را به بد نشنیدن عادت دادن...
بهرحال باید زندگی کرد ...
بهترین راه این است که گوشمان رو به بد نشنیدن عادت بدیم و سعی کنیم از اطراف و محیط اانرژی منفی نگیریم.
زندگی هنوز جاریست با همه کمبودها و مشکلاتش
نگاهت رو دوست دارم...خوب ببینیم... ( شکلک دست زدن) ( شکلک گل)
مرگ معلمهای جوان برای نجات جان دیگری
این خبر خوبه یا بد ؟ دیگه اینو هم نمی دونم
سلام
قشنگ نوشتی ولی آدمو این دنیا با این ویژگیهاش مضطرب میکنه
اگر اعتقاد داشته باشی خدا مکافات هرکس رو تو همین دنیا میده و هرکس سزای کاراشو داره همین دنیا پس میده دیگه نگران هیچی نمیشی