دو راه
دوباره انتخاب، دوباره دو راه
راه نشئگی و ادامه مصرف مواد
راه خماری و تحمل درد تا رسیدن به پاکی
سالهاست که نشئه از وعده های سر خرمن هستیم و سر خرمن چیزی دستگیرمان نمیشود، انگار به سمت سراب در بیابان پیش میرویم، سرابی خوش آب و رنگ اما هر بار با ریگزار مواجه میشویم، دوباره دوستان در حال نشان دادن سراب دیگری هستند که ما را نشئه کنند ولی این بار شاید دیگر آبی برای برگشت یا ادامه مسیر باقی نماند، باید برای یکبار هم که شده، درد خماری را به جان بخریم و با واقعیت عریان مواجه شویم، چاره ای نیست، دیگر شاید آبی باقی نماند، به هر صورت خماری و حرکت به سمت ترک و رسیدن به آب واقعی بهتر از رفتن به سمت سراب هلاکت است.
ما از بدن و مغزی سالم حرف نمیزنیم، از تنی رنجور و زخمی میگوییم، چاره ای جز حرکت در مسیر دردناک مواجهه با واقعیت نیست.
انتخابات
مگر با دو دوره ای شدن روحانی چه چیز مهمی از دست میرود که دوستان اینقدر برای رسیدن به جایگاه او تقلا میکنند؟
با آوردن رییسی چه حرف نویی دارند که بیان کنند؟
آیا واقعا حرکات پوپولیستی دیگر کافی نیست؟
اگر کسی جلوی روحانی قرار گرفت و رای آورد، حداقل من حرفی برای گفتن نخواهم داشت، انتخابات پیش رو یکی از منطقیترین انتخابات کشور خواهد بود، همه حرفها زده شده و تقریبا همه امتحان خودشان را پس داده اند، اگر دو قطبی خاصی شکل نگیرد با وجود همه کاستیها به نظر من روحانی منطقیترین گزینه برای ادامه ریاست جمهوری است.
واقعا نوع انتخاب مردم حداقل برای من اتمام حجت خواهد بود.
متن مورد ویرایش قرار گرفت.